Mee eens wat betreft Allende en Zwagerman.
De kritiek op Leon de Winter is echter ook opvallend.

Niet dat er niks af te dingen valt op (sommige boeken van) Leon de Winter maar de manier waarop het gebeurt is kinderachtig.
Het achter elkaar plakken van observaties van de hoofdpersoon van de vrouw waar hij idolaat van is los van het textuele ' umfelt' is flauw. Ook het ontdoen van tekst rondom een dialoog en de zinnen zonder bijbehorende tekst presenteren is een kunstgreep. Zeker als je bedenkt dat Arie Storm net een half boek heeft lopen beweren dat plot en stijl niet 'los' te zien zijn komt het van plot én tekst 'losmaken' van de dialoog als een persoonlijke kruistocht tegen De Winter over.
Neem het dialoog in de volgende mop:

'was het pudding?'
'nee poep'
'was het Gisteren'
'nee vandaag'

Niet erg begrijpleijk zonder de setting waarin duidelijk wordt dat een voorbijganger verhaal komt halen bij de vader van pudding en gisteren nadat er op zijn kop is gepoept.