Razend en tierend tegen zijn eigen schaduw - zó kennen we Herman Brusselmans (1957). Een onderwerp, thema of plot heeft deze begenadigde lullepot nooit nodig gehad en zelfs een centrale filosofie of grondgedachte lijkt aan hem niet besteed. Of het moet cynisme zijn... In zijn nieuwste verzameling columns 'Heilige Schrik' komen we een Brusselmans tegen die, gehavend door wijsheid, toch een slagje serieuzer is geworden. Zo gaat hij op zoek naar 'positief denken', hetgeen met de moeiteloze omdraaiing van vierhonderd op hun rug spartelende schildpadden zijn beslag krijgt. De humor is nooit ver weg bij 'Brusseltje', ook hier niet, maar de kale, serieuze ondertoon (voor het eerst) óók niet. 'Heilige Schrik' is de boeiende verkenningstocht van een rastwijfelaar. - 4 gwrrfs