'Wijs de enige echte Taliban aan!'

Alhoewel de kwaliteiten van veelschrijver/columnist Martin Bril meer dan bekend zijn en een 'overkill' Bril de gemiddelde krantenlezer min of meer permanent bedreigt, is er een nieuwe reden om je tóch weer, vers en scherp, over zijn stukjes te buigen: Bril als Frankrijk-adept. In de bundel 'Plat du jour' blijkt de schrijver op een benijdenswaardige wijze samen te vallen met zijn onderwerp: Frankrijk. Met een nonchalance en 'joie de vivre' die we als Nederlanders maar al te graag aan Fransen toeschrijven, noteert Bril zijn bucolische belevenissen in en rond zijn tweede huis in een vrijwel vergeten streek van 'la douce France'. Resultaat? Super coole ontspanningsliteratuur van wereldklasse! - 5 gwrrfs.

Onbekenden hebben donderdagochtend rond half vijf geprobeerd met een enorme shovel een pinautomaat in het Brabantse Zundert uit de muur te trekken. Hoe gaat deze nieuwe manier van pinnen heten?

Nieuwe is het genre (kort verhaal) en de stijl (ingetogen) niet. Maar dat er bij de nieuwste generatie Nederlandse schrijfsters weer een waardige opvolger van Raymond Carver zit, mag tot blijdschap stemmen. Haar naam? Sanneke van Hassel (1971). Na haar veel geroemde debuut 'IJsregen' pakt ze nu uit met een tweede bundel 'Witte veder', waarmee de contouren van het Hassel-verhaal nóg duidelijker worden: een wat schuchtere hoofdpersoon, vaag contact met anderen, een zekere mentale druk van buitenaf en de worsteling daarmee. Dat klinkt vréselijk saai en literatureluurderig, maar als je één verhaal van Van Hassel hebt gelezen, is de kans aanzienlijk dat je 'verkocht' bent. - 4 gwrrfs.

'Hebben we nog budget voor die Finse linkspoot?'

Fransen houden van wereldleed, maar niet als de stank ervan hun privÈ-sofa bereikt. Met dit gegeven heeft schrijver Pierre Assouline (1953) de meesterlijke roman 'Hotel Lutetia' geschreven, een hotel in Parijs (waar anders?) dat volgens de achterflap 'het lot van Frankrijk deelt' tussen 1938 en 1945. Resultaat? Een boeiende geschiedenis in lobby's, bars, restaurants en hotelkamers, boordevol schilderachtige jetsetpersonages, waar de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog slechts in de onschuldige vorm van roddels, verdachtmakingen, ruzies en erotische avonturen het brein van de lezer binnen sijpelen. Hoofdpersoon en privé-detective Edouard Kiefer moet ondertussen goed en kwaad uit elkaar zien te houden. Een prachtig geschreven, moralistisch sprookje. - 4 gwrrfs.

Een 22-jarige inbreker was zo bang voor de politiehonden dat tijdens zijn nachtelijke klus zelf contact opnam met de meldkamer. Hij werd ‘s morgens vroeg betrapt terwijl hij een woning binnengedrongen was. De man, bang dat hij gegrepen zou worden door de aanwezige politiehonden, belde zelf de meldkamer nadat de politie het perceel had afgezet. Op aanwijzingen van de meldkamer kon de man vervolgens aangehouden worden. Onder welke bijnaam gaat deze inbreker de politieboeken in?

Wat nou magazineformules? Bestsellende covers? Eindeloos gediscussieer over een bladtitel? Anno 2007 klim je als tijdschriftmaker gewoon op de rug van een Bekende Nederlander, extrapoleert zijn of haar eigenschappen naar een paar leuke rubrieken en interviews, zet een punt achter zijn of haar voornaam en, h˙p, het vliegt de winkels uit. Na de eenmalige 'Ruud.' (van Ruud Gullit) ligt deze zomer de 'Matthijs.' (van Matthijs van Nieuwkerk) op ons te wachten. Een complete glossy met - geheel in de stijl van radde presentator Matthijs - lichtvoetigheid in alle soorten en maten. Naast een 'personality'-interview met bokster Lucia Rijker ('het is de onrust in jou, Matthijs, die dat veroorzaakt?') ook een scabreus verhaal over trendy triosex. Kortom, een zomers niemendalletje op niveau. - 3 gwrrfs.