Er zijn veel vrouwelijke auteurs die jaloers kijken naar de verkoopcijfers van Heleen van Rooyen en voorzichtige pogingen doen haar succes te evenaren met brutale, spannende en kek opgeschreven romans. Of dat de motieven zijn achter 'De literaire kring' van Marjolijn Februari (1963) is niet te zeggen, wél dat deze academica jammerlijk faalt in het componeren van wat op een thriller of een generatieroman moet lijken. Het verhaal over een dorp, een echtpaar en een bestsellerschrijfster annex vroegere dorpsgenoot die via haar boek weer een rol gaat spelen in de plaatselijke literaire kring, is best boeiend qua opzet, maar wie, zoals Februari, te pas en te onpas wegdroomt in termen als 'morfogenetische geheugenvelden' zal zelf de bestsellerlijsten nooit halen. - 2 gwrrfs.