'TV ááán!'

In de serie 'Gedoemd tot de Grote Hoop' kunnen we KRO's nieuwste charme-offensief richting de onderbuik gooien, de vrouwentalkshow 'Parla'. Volgens het beproefde arena-model vol klapvee debatteren vrouwen met hersens en een goede baan oeverloos over, och jee, 'maatschappelijk relevante' thema's. Om de boot voor direct zinken te behoeden, trok de omroep, lekker stout, Quote-hoofdredacteur Jort Kelder aan. Doch aangezien deze ijdeltuit vooral bezig is met zijn eigen imago en zijn aantrekkingskracht op vrouwen ontstaat er een merkwaardige mix van opwinding en rationele argumentaties, die de kijker verstomd achterlaat. De serie duurt tien afleveringen, meldt de site, en dat is dan meteen het beste nieuws van het Parla-front. Hopelijk komt er snel een strakker format aan waarin de beter opgeleide vrouw wél serieus wordt genomen. - 2 gwrrfs.

De 21-jarige Duitse Toby Gutt die zijn vriendin in Sydney wilde bezoeken, heeft dankzij een typefoutje een wel heel bijzondere reis gemaakt. Toen hij uit het vliegtuig stapte, merkte hij tot zijn verbijstering dat hij in het koude Amerikaanse oliestadje Sidney was beland, zo'n 13.000 kilometer verwijderd van het Australische Sydney. Wat was de reactie van zijn vriendin?

Heimwee naar de onschuldige jaren '70 en '80 is niet het exclusieve recht van autochtone Nederlanders. Ook de (jonge) allochtonen van nu krabbelen zich achter het oor en beginnen, ondanks betere banen en meer vertrouwdheid met het polderland, spontaan terug te verlangen naar de tijd dat ze als halve bezienswaardigheden een rijtjeshuis in trokken. In de verzamelbundel 'Requiem voor de eerste generatie' van Fouad Laroui (1960) doet de nieuwe generatie geslaagde, allochtone schrijvers verslag van die tijd en van het harde leven van hun eigen ouders in het bijzonder. Abdelkader Benali, Rashid Novaire, Kader Abdolah en anderen brengen het pre-9/11-tijdperk tot leven, waar nog ruim plaats was voor naïviteit, verwondering en onwennigheid. Lézen, dus! - 4 gwrrfs.