'Het is hier júist zo gezellig!'

De boeken van de Franse schrijver Michel Houellebecq zijn provocerend, cynisch en verkopen daarenboven óók nog eens als warme broodjes. Een zeldzame combinatie! In zijn nieuwste roman 'Mogelijkheid van een eiland' maken we kennis met de verdorven komiek Daniël - type Youp van 't Hek - die steenrijk geworden is met de beschimping van zijn publiek. Maar ondanks het aarde paradijs dat hij voor zichzelf gecreÎerd heeft, zet het lichamelijk verval door en begint DaniÎl te verlangen naar de 'eeuwige jeugd', die seksueel begeerlijk blijft. Vandaar dat hij zich laat kloneren en we kennismaken met zijn vijfentwintigste nazaat, getiteld Daniël25, die ons over de verschrikkingen van de verre toekomst bericht. Deze roman mist de vaart en de scherpte van zijn vorige werken en gaat 'ten onder' aan de ideologische boodschap. Is Houellebecq zelf ook over zijn hoogtepunt heen? - 3 gwrrfs.

Een bedrijf uit Portugal denkt de wereld te veroveren met zwart toiletpapier. Raad de naam van de actiegroep die hier tegen in het geweer is gekomen.

Door op te treden als vriend en dealer van Kate Moss bewerkstelligde Pete Doherty al publiciteit voor zijn band Babyshambles zonder dat er ook nog maar ÈÈn noot op papier stond. Als dank hiervoor, en om de hype te complementeren, mag model Moss op de openingstrack "La Belle Et La Bette" zelfs even meezuchten. Verder is "Down In Albion" een debuut dat we van een verslaafde mogen verwachten; rommelig, grillig, vaak briljant en soms strontvervelend. Doherty heeft hele goede trips ("Fuck Forever" en "Loyalty Song") maar snuift ook genoeg vervuilde coke wat de muzikaliteit ernstig aantast (luister naar "Pentonville"). Als we hem zijn slechts trips echter vergeven overstijgt dit debuut zeker de middelmaat en kan "Down In Albion" zomaar uitgroeien tot een klassieker van een knuffeljunk! - 4 gwrrfs.

'Ga jij maar nieuwe plannetjes uitbroeden, Alex.'

De Rotterdamse cartoonist Djanko opereert in de schaduw van 'grootheden' als Gummbah en Kamagurka, maar in zijn nieuwe bundel 'Zinloos geluk' laat hij zien dat zulks onterecht is. Net als zijn collega's blijkt hij aangesloten te zijn op een tijdloos gevoel voor absurdisme, dat zich via actuele kwesties vertaalt in bizarre, dolkomische prenten. Twee agenten die hun bureau op de hoek van de straat hebben gezet en verzuchten: 'Er moet meer politie op straat. Maar ons bureauwerk mag er absoluut niet onder lijden.' - is één van de geniale kronkels die Djanko tentoon spreidt. 'Zinloos geluk' is derhalve van harte aanbevolen voor de kadomaand. - 4 gwrrfs.

Een dementerende man is door de Duitse politie van een snelweg nabij het Duitse Herne gehaald, omdat hij met zijn elektrische rolstoel over de vluchtstrook reed. Het voertuig ging niet sneller dan maximaal tien kilometer per uur, terwijl het overige verkeer met snelheden tot 160 kilometer per uur langs de rolstoel raasde. Wat was zijn commentaar na de aanhouding?

Niemand heeft het met zoveel woorden gezegd, maar de enige ware erfgenaam van wijlen Charles Bukowski is misschien wel de schrijver James Frey (1970). Met 'In duizend stukjes' schreef hij een rauw relaas over zijn helletocht als drugsverslaafde in een afkickcentrum en nu komt hij, in dezelfde stijl, met de roman 'Mijn vriend Leonard'. Droger en realistischer dan Frey kun je niet schrijven. Hij vult gerust een paar pagina's met alle gevoelsschakeringen die hij bij het staren naar een muur ervaart. Waar Bukowski het imago van de macho cultiveert, laat Frey het doek vallen en gunt ons een panoramische blik op zijn desolate binnenste. Vriend Leonard - een malverserende zakenman - probeert de hoofdpersoon (Frey!) gedurende de roman uit de allerdiepste put te krijgen. Hard-boiled psychoproza om je vingers bij af te likken. - 4 gwrrfs.