Peter M. van der Linden (1960) blijft, onder poÎtische vlag, nog even hangen aan de ondeugden en escapades van de jeugd. De regel 'brommers zongen onder spijkergoed' geeft de combinatie van vitaliteit en nostalgie in zijn gedichten treffend weer. Met 'Ich bin ein star baby' is Van der Linden's debuut wat aan de late kant, maar elk gedicht vormt een ijzersterk alibi waarom hij zolang heeft gewacht. Als 45-jarige het predikaat 'Retecool!' opgespeld krijgen, toont dat Van der Linden, vanuit kunstzinnig oogpunt, nog een gave toekomst voor zich heeft. - 4 gwrrfs.