Het is dat Suriname zo dunbevolkt is en niet onmiddellijk uitpuilt van de schrijftalenten, anders was er misschien een veel grotere, meer belangrijke Surinaamse literatuur geweest dan nu het geval is. Aan kleurrijke thema's namelijk geen gebrek! Henna Goudzand Nahar (1953) heeft met 'Hele dagen in de regen' in ieder geval een prangend gegeven bij de kop: de etnische spanningen tussen de bevolkingsgroepen in de binnenlanden. De katalysator van de vijandelijkheden is een nieuwe asfaltweg, die het militaire régime wil aanleggen tussen het grensstadje Abseba en de hoofdstad. Het vrijgemaakte geld wordt, nogal pijnlijk, weggehaald bij de scholen van Abseba en zoiets leidt, dat begrijpt u, tot belangentegenstellingen en verbitterde personages. Een geëngageerde roman met pit... - 3 gwrrfs.