Wie openlijk meesurft op de pessimisme-hype van de begenadigde zwartkijker Michel Houellebecq moet sterk in zijn schoenen staan. Dat doet Pierre Mérot in zijn debuutroman 'Memmen' wel, want in dwingend-cynische brochure-zinnen ('Het huwelijk is een handeling vol feestelijkheden') leidt hij ons het leven binnen van 'oom', een betreurenswaardige veertiger die zijn niet-noemenswaardigheid plichtmatig wegdrinkt. Door de flap wordt Mérot als een komische versie van Houellebecq gepresenteerd en, inderdaad, hij is duidelijker op zoek naar de lach dan de meester. Dat de spanningsboog in die zoektocht soms slap komt te hangen, is, tegenover 'de meester', echter een even duidelijk minpunt.