Duitsers in Amerika - dat kan een leuk plaatje geven, zo weten we uit 'Bagdad Café' en 'Night on Earth'. Regisseur Michael Schorr dacht dat waarschijnlijk ook en hij maakte het stemmige 'Schultze gets the blues'. Een afgedankte, Duitse mijnwerker maakt via zijn radio een zydeco-deuntje hoort. En raakt op slag gefascineerd. Dit tot onbegrip van zijn plaatselijke vis- en kaartvrienden die het maar 'negermuziek' vinden. Het charmante van deze film is: de poëzie wint. Schultze reist af naar Amerika en temidden van vlakten van de 'Deep South' zien we de dichterlijke ziel van Schulze vervlechten met de omgeving. Schorr betoont zich daarin een vaardige leerling van die andere poëet, Aki Kaurismäki. Mooi en langzaam, deze film.